SPLENDOR – Wyraz ten do polszczyzny trafił z języka łacińskiego dla oznaczenia jasności i ozdoby, przepychu i świetności, wspaniałości i chwały. W XVIII-wiecznym słowniku języka polskiego, wydanym przez znanego slawistę Samuela Bogumiła Lindego, określenie to podobnie zawierało w sobie blask, pompę, wspaniałość, a w późniejszych słownikach określało zewnętrzne oznaki świetności lub bogactwa oraz zaszczyt. Od starożytnych Rzymian poprzez kulturę Kościoła rzymsko-katolickiego splendor wniknął do większości języków europejskich. Staroangielski „splendor” łączył w sobie słowa „splendid” i „door”, często występował w średniowiecznych legendach na oznaczenie magicznych wrót wiodących ku krainie bogactwa i szczęśliwości. Przez takie wrota chcemy przeprowadzić widzów, odsłaniając na co dzień zamknięte w muzealnych oraz zakrystyjnych szafach i schowkach przedmioty. Obiekty te były wytwarzane przez wieki do naszych kościołów i kaplic. Świadczą o wielkiej potrzebie podjęcia przez mieszkańców Podlasia trudu i znacznego kosztu dla zdobycia odpowiednich, godnych, wspaniałych artefaktów mających wzbogacać liturgię. By zgromadzeni mogli łatwiej uzmysławiać sobie wagę owych uroczystych ceremonii dbano o najwyższy poziom przemów, muzyki, ponadprzeciętną jasność świec, uwodzący zapach kadzideł, bogactwo strojów i blask paramentów. Nasi przodkowie mogli sycić wszystkie zmysły wystawnością uroczystości, mającej przenosić ich z zazwyczaj dość szarej rzeczywistości ku zapowiadanym „wyżynom Nieba”. Stąd sięganie po wyroby ze złota, srebra, szlachetnych kamieni oraz jedwabiu jako surowców do tworzenia rzeczy drogich, rzadkich, specjalnego przeznaczenia.

PODLASIE – to obszar o zmieniających się w ciągu wieków granicach państwowych, administracyjnych, politycznych, geograficznych i etnicznych. Wyraźne ich sprecyzowanie nastręcza dość poważnych trudności. Można określić, że granica północna Podlasia biegnie rzeką Biebrzą, wschodnia – ciągnie się wzdłuż Bugu, południowa – rzeką Wieprz, zaś zachodnia granica opiera się o Wisłę i wschodnie Mazowsze. Ten teren obejmuje obszary dawnej diecezji łuckiej, podlaskiej, a obecnie siedleckiej. Z niego pochodzą zgromadzone bogate materiały do przygotowania Wystawy.

Chcielibyśmy, by nowe Wystawy były pomocą dla wszystkich, którzy chcą zaspokoić ciekawość, poszerzyć horyzonty oraz wiedzę na temat dawnych tkanin i wyrobów złotniczych, świadczących o wspaniałym bogactwie dokonań naszych przodków. Mamy nadzieję, że na razie będzie to Kultura w Sieci, ale w przyszłości uda się zorganizować stacjonarną,obszerną wystawę artefaktów zachowanych szczęśliwie do naszych czasów.